Η έρευνα των Επτά Χωρών ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 από τις ΗΠΑ – εμπνευστής και δημιουργός της ήταν ο διάσημος καθηγητής Άνσελ Κις, ο «Mr Cholesterol» όπως τον αποκαλούσαν οι Αμερικανοί, καθώς ήταν ο πρώτος εκφραστής της σύνδεσης «διατροφή-καρδιά», αλλά και εκείνης μεταξύ της χοληστερόλης με τη στεφανιαία νόσο.

Στη συνέχεια συμπεριέλαβε άλλες χώρες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, διαφορετικό τρόπο ζωής. Αποτελεί μια κλασική έρευνα-ορόσημο, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια από όλες του είδους της, μαζί με εκείνη του Φράμιγχαμ των ΗΠΑ. Κάλυψε απαρχής 12.500 άτομα μεταξύ 40 και 60 ετών. Παρακολουθήθηκε η υγεία των εθελοντών, κυρίως σε ό, τι αφορούσε τα καρδιαγγειακά νοσήματα, αλλά και τις κακοήθειες. Και σήμερα η έρευνα αυτή συνεχίζεται στη χώρα μας από ειδικούς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπως ο καθηγητής κ. A. Καφάτος.

Στην έρευνα συμπεριελήφθη και η Ελλάδα κατόπιν πρωτοβουλίας του κ. Αραβανή. Πώς ελήφθη αυτή η πρωτοβουλία; H εξιστόρηση του ίδιου του καθηγητή δίνει την καλύτερη απάντηση: «Όταν έφυγα από την Ελλάδα για τις ΗΠΑ, νεότατος γιατρός ων, δεν είχα ακόμη δει ως φοιτητής αλλά και ως ασκούμενος περίπτωση εμφράγματος. Αφού βρέθηκα όμως στις ΗΠΑ για μεταπτυχιακές σπουδές, κατάλαβα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την τρομερή διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης των νοσημάτων της καρδιάς. Είπα μέσα μου ότι στην Ελλάδα –και κυρίως στην επαρχιακή Ελλάδα– πρέπει να υπάρχει ένας διαφορετικός Θεός σε ό, τι αφορά την υγεία και ένας άλλος στις ΗΠΑ, ο οποίος δεν προστατεύει από τις ασθένειες της καρδιάς τους πολίτες».

Ο κ. Αραβανής πληροφορήθηκε από συναδέλφους του στη Νέα Υόρκη ότι μια νέα επιδημιολογική έρευνα που εξετάζει τη σύνδεση της διατροφής με τα καρδιακά νοσήματα ξεκινά στη Μινεσότα από τον Άνσελ Κις. «Πράγματι ο Κις το 1947 είχε ξεκινήσει την έρευνα με μία πρώτη ομάδα την οποία αποτελούσαν εργάτες σιδηροδρόμων. Τον συνάντησα στην Ουάσιγκτον το 1954 με την ευκαιρία του δεύτερου Παγκοσμίου Συνεδρίου Καρδιολογίας. Ήταν ένας καλοσυνάτος, πολύ ευγενής και έξυπνος άνθρωπος, με χιούμορ. Του εξήγησα τι συνέβαινε στην Ελλάδα – αν και ο ίδιος ήταν ως έναν βαθμό κατατοπισμένος για την κατάσταση από ιταλούς συναδέλφους. Συναντηθήκαμε ξανά έναν χρόνο αργότερα σε συνέδριο της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας στο Σικάγο, όπου και συμφωνήθηκε η Ελλάδα να περιληφθεί στην έρευνα, καθώς διέθετε ιδιαίτερα διατροφικά χαρακτηριστικά που δημιουργούν ενδιαφέρον. Στην έρευνα περιελήφθησαν επίσης η Ιταλία, η Ολλανδία, η τότε Γιουγκοσλαβία –νυν Σερβία–, η Φινλανδία, η Ιαπωνία».

H επιλογή του δείγματος στην Ελλάδα έγινε με το εξής σκεπτικό: οι περιοχές έπρεπε να είναι μακριά από το κέντρο, ώστε να μην έχουν την επίδραση της ζωής του κέντρου – αν και η Αθήνα είχε τότε ένα πρόσωπο που με τα σημερινά δεδομένα θα την έκανε να χαρακτηρίζεται χωριό. «Αν και τα χαρακτηριστικά της ζωής και της διατροφής των Ελλήνων στην ύπαιθρο ήταν τότε περίπου τα ίδια, σκεφθήκαμε να φθάσουμε στο πιο απομακρυσμένο σημείο, την Κρήτη. Ήταν ήδη γνωστό ότι στην Κρήτη η διατροφή ήταν μια τυπική διατροφή επαρχιακού λαού με μεγάλη κατανάλωση λαδιού σε συνδυασμό με σκληρή αγροτική εργασία – σωματική άσκηση σε καθημερινή βάση. H θερμιδική κατανάλωση των Κρητών για το έργο τους δεν ήταν μεγάλη. Χαρακτηριζόταν από αρκετό λίπος – κάνοντας όμως λόγο για λίπος, εννοούμε λάδι».

Επελέγη τελικώς μια αγροτική περιοχή 50 χλμ. έξω από το Ηράκλειο, το Καστέλλι Πεδιάδος. Το δείγμα ήταν της τάξεως των 620 ατόμων στην Κρήτη και έναν χρόνο αργότερα που ξεκίνησε η έρευνα και στην Κέρκυρα –σε μια περιοχή45 χλμ. έξω από την πόλη της Κέρκυρας– περιελήφθησαν άλλα τόσα άτομα.«Τον δεύτερο χρόνο επελέγη κάποιο από τα Επτάνησα, καθώς το σκεπτικό ήταν ότι επειδή η περιοχή δεν είχε βρεθεί υπό τον τουρκικό ζυγό και είχε έλθει από πολύ νωρίς σε επαφή με την Ευρώπη, ίσως είχαν εμφανιστεί αλλαγές σε κάποιες συμπεριφορές». Ωστόσο απεδείχθη ότι ούτε ο πληθυσμός της Κέρκυρας εμφάνιζε διαφορές σε σύγκριση με τους υπόλοιπους επαρχιακούς πληθυσμούς στη διατροφή ή στην άσκηση. Τα συνολικά 1.250 αυτά άτομα είχαν έκτοτε ετήσια παρακολούθηση σε ό, τι αφορούσε την καταγραφή τυχόν ασθενειών και πενταετή πλήρη επανεξέταση.

Από τη μεγάλη αυτή έρευνα προέκυψε –κυρίως σε ό, τι αφορούσε το δείγμα της Κρήτης, αφού οι Κρητικοί ήταν και οι πιο συνεπείς στην εξέτασή τους επί τόσα έτη– ότι ο τρόπος ζωής των κατοίκων της Μεγαλονήσου αποτελεί σημαντικό παράγοντα μακροζωίας. Από τα 620 άτομα στην Κρήτη ζούσαν ως πέρυσι 154. Φάνηκε ότι από όλες τις χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα ο πληθυσμός της Κρήτης είχε τη μικρότερη νοσηρότητα και θνησιμότητα από καρδιαγγειακές παθήσεις. Οι διαφορές ήταν τόσες που όλοι έκαναν λόγο για «φαινόμενο Κρήτης». Το φαινόμενο αυτό απεδόθη στη διατροφή και στον γενικότερο τρόπο ζωής.

Τα αποτελέσματα της έρευνας

Η έρευνα των Επτά Χωρών προσέφερε στην επιστημονική –και μη– κοινότητα έναν διάσημο όρο. Αυτόν της «μεσογειακής διατροφής». Πρόκειται για τον πλέον προσφιλή όρο που έχει χρησιμοποιηθεί σε ό, τι αφορά τη διατροφή μέσα από την ατελείωτη λίστα των περισσότερων από 2.000 συνταγών και «συνταγολογίων» που έχουν κυκλοφορήσει. «Και αυτό συνέβη επειδή πράγματι η έννοια της μεσογειακής διατροφής είχε αντικειμενική αξία.

H διατροφή αυτή μπορεί να έχει πολύ λίπος, αλλά πρόκειται για ελαιόλαδο, το οποίο ως γνωστόν έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: δεν αυξάνει τη χοληστερόλη, έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες χάρη στην περιεκτικότητά του σε βιταμίνη E. Περιέχει συγχρόνως φρούτα και λαχανικά με πολλές ίνες, λίγο κόκκινο κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα με μέτρο. Με μέτρο στη διατροφή αυτή γίνεται και η κατανάλωση κρασιού». Συγχρόνως το δεύτερο «μυστικό» της μακροζωίας των μεσογειακών λαών και δη των Κρητών ήταν η σκληρή άσκηση. «Οι θερμίδες που κατανάλωναν οι άνθρωποι αυτοί ενώ εργάζονταν τόσο σκληρά ήταν 2.500-2.800. Γι’ αυτό και ο δείκτης υποδορίου λίπους τους ήταν πολύ χαμηλός σε σύγκριση με τους άλλους λαούς που εξετάστηκαν».

Από την έρευνα προέκυψε όμως και μια δεύτερη πρωτιά. Μαζί με τον όρο της μεσογειακής δίαιτας εισήχθη για πρώτη φορά και εκείνος του παράγοντα κινδύνου. Ο όρος αυτός πρωτοεμφανίστηκε το1961 συγχρόνως σε δύο έγκριτα αμερικανικά επιστημονικά έντυπα: στο «JAMA» («Journal of the American Medical Association») και στο«Circulation». Στο ένα έντυπο εισήχθη μέσω της έρευνας των Επτά Χωρών ως προδιαθετικός παράγοντας (pre-desposing factor) για τη νόσο και στο δεύτερο μέσω της μελέτης του Φράμιγχαμ ως παράγοντας κινδύνου (risk factor). H μελέτη του Φράμιγχαμ αποτελεί τη δεύτερη εκτενή διαχρονική επιδημιολογική έρευνα. Διεξήχθη σε πληθυσμό της περιοχής του Φράμιγχαμ της Μασαχουσέτης, με τη διαφορά ότι στην έρευνα αυτή σε σύγκριση με εκείνη των Επτά Χωρών συμμετείχαν και γυναίκες.

Όπως έδειξε η έρευνα των Επτά Χωρών, από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου –υπέρταση, υπερχοληστερολαιμία, παχυσαρκία, κάπνισμα, ακινησία, διαβήτης– η ύπαρξη μόνο ενός δεν είναι τόσο επιβαρυντική για την υγεία. «Ο συνδυασμός ή αλλιώς η “μαφία των παραγόντων”, έστω και αν ο καθένας από αυτούς δεν εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό, είναι αυτός που κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. Μάλιστα ορισμένοι συνδυασμοί είναι πιο επιβαρυντικοί από άλλους. Για παράδειγμα, οι διαταραχές των λιποπρωτεϊνών –της χοληστερόλης– μαζί με το κάπνισμα αποτελούν πολύ κακό συνδυασμό για την καρδιά. Χειρότερο όμως όλων φαίνεται να είναι το τρίπτυχο διαταραχές της χοληστερόλης –κάπνισμα– υπέρταση, λέει ο κ.Αραβανής.

Τα συμπεράσματα της μακροχρόνιας αυτής έρευνας κάθε άλλο παρά αισιόδοξα μπορούν να είναι. Ο κόσμος απαλλάχθηκε από τις μεγάλες επιδημίες του παρελθόντος όπως η πανούκλα ή η διφθερίτιδα, αλλά γνώρισε νέες μεγάλες «επιδημίες» μη μεταδοτικών ασθενειών. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα αποτελούν σήμερα τον υπ’ αριθμόν 1 δολοφόνο του σύγχρονου κόσμου. Τα νοσήματα αυτά τα οποία ήταν άγνωστα στην Ελλάδα του παρελθόντος, αποτελούν σήμερα τους πιο μεγάλους εχθρούς της υγείας των Ελλήνων.

«Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί και στον τομέα της έρευνας και της αντιμετώπισης των νοσημάτων της καρδιάς και των αγγείων, η συχνότητα εμφάνισής τους σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας συνεχώς αυξάνεται. H παρεμβατική καρδιολογία μπορεί να έχει προσφέρει πολλές λύσεις –σε πολλές περιπτώσεις να έχει σώσει τη ζωή ασθενών–, το μεγάλο στοίχημα όμως σήμερα για όλους είναι να μη φθάσουμε στο χειρουργείο. Να απαλείψουμε τα προβλήματα καρδιάς, που αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της υγείας του σύγχρονου κόσμου» καταλήγει ο κ. Αραβανής. Τα λόγια αυτά, που ανήκουν σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει παρακολουθήσει σε βάθος χρόνου –και όχι μόνο– τις καρδιακές παθήσεις στον ελληνικό πληθυσμό, δεν χωρούν περαιτέρω σχολιασμό.

Η μελέτη επτά χωρών, μας έδειξε ότι ο πληθυσμός της Κρήτης βρέθηκε να έχει τη χαμηλότερη θνησιμότητα από στεφανιαία νόσο της καρδιάς σε σύγκριση με όλους τους υπόλοιπους. Αυτό αποδίδεται στη συχνή και μεγάλη χρήση ελαιόλαδου, ελαίων, λαχανικών και φρούτων από τους Κρήτες. Το ελαιόλαδο εκτός από την ελάττωση της LDL-χοληστερόλης (κακή χοληστερόλη) στο αίμα, εμποδίζει την οξείδωση των λιπαρών οξέων της ΗDL-χοληστερόλης. Αυτό γίνεται από τη μεγάλη ποικιλία αντιοξειδωτικών ουσιών που υπάρχει στο ελαιόλαδο και τις ελιές όπως οι τοκοφερόλες, πολυφαινόλες, σκουλένια κ.α.

Το ελαιόλαδο έχει μεγάλη αξία για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη του εμφράγματος και των καρκίνων. Τα 100 γρ. ελαιολάδου που χρησιμοποιείται ωμό περιέχει την κατάλληλη ποσότητα αντιοξειδωτικών ουσιών που χρειάζεται ο οργανισμός του ανθρώπου για την επιβράδυνση της γήρανσης των κυττάρων και την πρόληψη των χρόνιων νοσημάτων.

Οι μελέτες έδειξαν ότι οι άνδρες της Κρήτης έχουν 3-5 φορές μικρότερη πιθανότητα να υποστούν έμφραγμα της καρδιάς σε σύγκριση με άνδρες της ίδιας ηλικίας στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ που έχουν ακριβώς τα ίδια επίπεδα ολικής χοληστερόλης στο αίμα. Άρα, η ολική χοληστερόλη αίματος δεν είναι ικανοποιητικός δείκτης για την πρόβλεψη του εμφράγματος της καρδιάς. Γι’ αυτό η οξειδωμένη μορφή LDL χοληστερόλης έχει πολύ μεγαλύτερη προγνωστική σημασία για το έμφραγμα. Τα επίπεδα της οξειδωμένης LDL χοληστερόλης στο αίμα είναι τόσο χαμηλότερα όσο περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες παίρνουμε με τη διατροφή μας οι οποίες απορροφώνται από το έντερο και εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος.

Το ελαιόλαδο περιέχει περισσότερες από 600 ουσίες που ονομάζονται πολυφαινόλες. Οι περισσότερες από τις ουσίες αυτές ασκούν έντονη αντιοξειδωτική δράση και προστατεύουν τα λιπαρά οξέα της LDL-χοληστερόλης από την οξείδωση και έτσι έχει χαμηλότερη αθηρογόνο δράση. Οι πολυφαινόλες προστατεύουν τα λιπαρά οξέα των κυτταρικών μεμβρανών από τις οξειδωτικές επεξεργασίες και επιβραδύνεται έτσι η γήρανση των κυττάρων του σώματος.

Άλλη μια σημαντική δράση των πολυφαινολών είναι η δέσμευση των ελεύθερων τοξικών ριζών που υπάρχουν ή δημιουργούνται στον οργανισμό μας και οι οποίες πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνες για την έναρξη της καρκινικής επεξεργασίας. Αυτά πιθανότατα σχετίζεται με το γεγονός ότι οι Κρήτες εκτός από τη χαμηλότερη θνησιμότητα από έμφραγμα της καρδιάς είχαν και τη χαμηλότερη θνησιμότητά από τις διάφορες μορφές καρκίνων.

Άλλη μια σημαντική δράση των πολυφαινολών είναι η δέσμευση των ελεύθερων τοξικών ριζών που υπάρχουν ή δημιουργούνται στον οργανισμό μας και οι οποίες πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνες για την έναρξη της καρκινικής επεξεργασίας. Αυτά πιθανότατα σχετίζεται με το γεγονός ότι οι Κρήτες εκτός από τη χαμηλότερη θνησιμότητα από έμφραγμα της καρδιάς είχαν και τη χαμηλότερη θνησιμότητά από τις διάφορες μορφές καρκίνων.

Έρευνες τα τελευταία 40 χρόνια έχουν δείξει ότι η παραδοσιακή ελληνική δίαιτα είναι μία από τις πιο υγιείς στο πλανήτη. Ίσως έτσι να εξηγείται και το παράδοξο ότι παρ’ όλες τις κακές συνήθειες που έχουμε ως λαός (χαμηλό επίπεδο σωματικής άσκησης και πολύ κάπνισμα) έχουμε, οι μεν άντρες το μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης στην Ευρώπη (75 χρόνια) ενώ και οι γυναίκες έρχονται πέμπτες σε ολόκληρη την Ευρώπη (80,3 χρόνια).
Όπως έχει διαπιστωθεί, όσοι καταναλώνουν στο φαγητό τους ελαιόλαδο έχουν χαμηλή την «κακή» χοληστερίνη (LDL). Aυτό οφείλεται στο ότι το ελαιόλαδο περιέχει μεγάλη ποικιλία αντιοξειδωτικών ουσιών (πολυφαινόλες, τοκοφερόλες κ.ά.), οι οποίες παρεμβαίνουν θετικά υπέρ του οργανισμού και μειώνουν την ποσότητα της χοληστερίνης, αλλά και εμποδίζουν την οξείδωσή της.

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ελληνικής διατροφής που την κάνουν τόσο υγιεινή; Oι επιστήμονες του κλάδου πιστεύουν ότι είναι η κατανάλωση μεγάλης ποικιλίας φαγητών όπου κυρίαρχο ρόλο έχουν τα φρέσκα φρούτα, τα λαχανικά και τα άγρια χόρτα, όπως η αντράκλα (γλιστρίδα), τα όσπρια, τα ψάρια, το ελαιόλαδο, το κόκκινο κρασί και η μικρή κατανάλωση κόκκινου κρέατος και ζωικών λιπών.

Οι βασικές αρχές που αποτελούν τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής ελληνικής διατροφής είναι:

• Αφθονία τροφών φυτικής προέλευσης, όπως φρούτα, λαχανικά, πατάτες, δημητριακά και όσπρια
• Λάδι ελιάς ως βασικό έλαιο, που αντικαθιστά όλα τα άλλα λίπη και έλαια. Μειώστε την κατανάλωση τρανς λιπαρών που υπάρχουν σε αφθονία σε προπαρασκευασμένα γλυκά και φαγητά και αντικαταστήστε λιπαρά ζωικής προέλευσης (πχ βούτυρο) με λιπαρά φυτικής προελεύσεως (πχ μαργαρίνη) Οι μαλακές φυτικές μαργαρίνες είναι χαμηλές σε κορεσμένα και ελεύθερες από trans λιπαρά, ενώ παράλληλα είναι πλούσιες σε ακόρεστα λιπαρά. Αυτό κάνει τις μαργαρίνες μια πολύ πιο υγιεινή επιλογή σε σχέση με το βούτυρο (συμπεριλαμβανομένου και του βουτύρου για επάλειψη και των μιγμάτων βουτύρου), καθώς το βούτυρο είναι ζωικό προϊόν και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά οξέα. Δεν είναι τυχαίο, ότι διεθνείς οργανισμοί, όπως η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας (American Heart Association – AHA) συστήνουν τη «χρήση μαργαρίνης αντί ζωικού βουτύρου» Την ίδια σύσταση κάνει και το Αυστραλιανό Ίδρυμα Καρδιολογίας (Australian Heart Foundation) επιπλέον πλήθος ερευνών την τελευταία δεκαετία δείχνει ότι η καθημερινή πρόσληψη 2 γρ φυτικών στερολών /στανολών μπορεί να μειώσει την ολική και την «κακή» (LDL) χοληστερόλη σε ποσοστά 6-15% . Επειδή οι φυτικές στερόλες και στανόλες είναι σε μικρή περιεκτικότητα σε τρόφιμα όπως φυτικά έλαια, φρούτα, λαχανικά, για το λόγο αυτό έχουν εμπλουτιστεί διάφορα τρόφιμα με φυτικές στερόλες και στανόλες, όπως μαργαρίνες, γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτι).
• Καθημερινή λήψη μικρών ποσοτήτων γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως το τυρί και το γιαούρτι.
• Κατανάλωση ψαριού και πουλερικών σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή). Προτιμούνται φαγητά που περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα όπως τα λιπαρά ψάρια (σολομός, τόνος, πέστροφα και σκουμπρί), τα καρύδια και τα πράσινα λαχανικά.
• Αυγά το πολύ μέχρι 4 την εβδομάδα (να σημειωθεί ότι στον αριθμό αυτόν περιλαμβάνονται αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο μαγείρεμα)
• Κατανάλωση ζάχαρης (που υπάρχει βέβαια στα γλυκά) σε εβδομαδιαία βάση (όχι καθημερινή)
• «Κόκκινο» κρέας (μοσχάρι, χοιρινό κτλ) μόνο λίγες φορές το μήνα
• Φυσική δραστηριότητα (περπάτημα, κίνηση γενικότερα) στο επίπεδο που συντηρεί την αίσθηση καθημερινής υγείας και ευεξίας.
• Λογική κατανάλωση κρασιού (συνήθως με τα γεύματα 1-2 ποτηράκια του κρασιού)

Οι μοντέρνες διατροφικές συστάσεις για παιδιά και εφήβους με διαβήτη δεν διαφέρουν από τις συστάσεις για παιδιά και εφήβους της ίδιας ηλικίας. Στην ουσία είναι υγιεινές διατροφικές συνήθειες κατάλληλες για τον γενικό πληθυσμό και εντούτοις μπορούν να υιοθετηθούν από όλη την οικογένεια.

Ποιος είναι ο στόχος της διατροφικής εκπαίδευσης των παιδιών με διαβήτη και των οικογενειών τους;

Στόχος της διατροφικής εκπαίδευσης είναι η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου διαιτολογίου το οποίο:

• Είναι επαρκές σε θερμίδες και παράλληλα παρέχει όλα εκείνα τα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη του παιδιού.
• Συντελεί στον βέλτιστο γλυκαιμικό έλεγχο προκειμένου να αποφευχθούν οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές του διαβήτη.
• Είναι αρκετά ευέλικτο προκειμένου να εναρμονίζεται με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις, τον τρόπο ζωής και την όρεξη του παιδιού και για τον λόγο αυτό τα διαιτολόγια που χορηγούνται είναι εξατομικευμένα.
• Σκοπεύει στην επίτευξη και διατήρηση ενός ιδανικού σωματικού βάρους και γι αυτό θα πρέπει παράλληλα να συνδυάζεται με συστηματική σωματική άσκηση.

Θα πρέπει ένα παιδί με διαβήτη να ακολουθεί ειδική διατροφή, διαφορετική από την υπόλοιπη οικογένεια και τους συνομηλίκους του;

Η μόνη διαφοροποίηση στην διατροφή που πρέπει να ακολουθεί ένα παιδί με διαβήτη είναι πως οι υδατάνθρακες που προσλαμβάνονται από την τροφή πρέπει να κατανέμονται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να εναρμονίζονται με την δράση της ινσουλίνης και την φυσική δραστηριότητα.

Να επιλέγω τρόφιμα που είναι για άτομα με διαβήτη;

Τα τρόφιμα που αναγράφουν ότι είναι ειδικά για διαβητικούς ασθενείς δεν έχουν καμία θέση στην διατροφή του παιδιού με διαβήτη. Είναι ακριβά, θερμιδικά πυκνά, υψηλά σε λίπος και επειδή είναι αμφιβόλου σύστασης μπορεί να περιέχουν γλυκαντικές ουσίες που έχουν υπακτική δράση.

Μπορεί ένα παιδί με διαβήτη να καταναλώνει τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη όπως είναι τα γλυκά;

Παρόλο που η ζάχαρη έχει αποκτήσει κακή φήμη, η απάντηση είναι θετική και αυτό ισχύει για όλους σχεδόν τους διαβητικούς ασθενείς. Γνωρίζουμε πως αν φάω ένα μπισκότο, θα αυξηθούν τα επίπεδα σακχάρου μου στο αίμα. Το ίδιο όμως θα συμβεί και αν καταναλώσω ένα φρούτο ή ένα κριτσίνι. Οι διαβητικοί λοιπόν μπορούν να καταναλώνουν τρόφιμα που περιέχουν ζάχαρη, διότι στο σώμα θα μετατραπεί σε γλυκόζη όπως και τα υπόλοιπα υδατανθρακούχα τρόφιμα.

Έχει αποδειχτεί ότι η κατανάλωση τροφών με ζάχαρη δεν προκαλεί απότομη αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα, αν συνοδεύεται από τροφές που περιέχουν λίπος ή πρωτεΐνη ή σύνθετους υδατάνθρακες. Η χορήγηση επιπλέον ποσότητας ινσουλίνης προκειμένου ένα παιδί να φάει ένα γλυκό θα πρέπει να αποφεύγεται, διότι οδηγεί σε φαινόμενα υπερφαγίας.

Τι πρέπει να προσέχω στις ετικέτες των τροφίμων προκειμένου να κάνω σωστές επιλογές ώστε τα επίπεδα σακχάρων να μην αυξηθούν;

Για να ακολουθηθεί πιο εύκολα το διαιτολόγιο από ένα παιδί με διαβήτη, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ποικιλία και να μην περιέχει διαρκώς τις ίδιες τροφές. Για να εμπλουτίσω την διατροφή του παιδιού μου κάνοντας υγιεινές επιλογές θα πρέπει να μάθω να διαβάζω τις ετικέτες των διαφόρων τροφίμων. Το πρώτο που κοιτάω είναι η περιεκτικότητα του προϊόντος σε υδατάνθρακες και κατά δεύτερο λόγο σε λιπαρά.

Αφαιρώ από την διατροφή του παιδιού ένα τρόφιμο και κατόπιν το αντικαθιστώ με την ποσότητα εκείνη του προϊόντος που μου δίνει το ίδιο ποσό σε υδατάνθρακες. Επίσης, προσοχή απαιτείται όταν στην ετικέτα ενός τροφίμου αναγράφεται ότι δεν περιέχει ή δεν έχει γίνει προσθήκη ζάχαρης. Ένα τρόφιμο που δεν περιέχει ζάχαρη δεν σημαίνει πως δεν περιέχει και υδατάνθρακες.

Συγκρίνω λοιπόν την ποσότητα των υδατανθράκων του εν λόγω προϊόντος με το αντίστοιχο προϊόν στην κανονική του μορφή. Αν υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά επιλέγω εκείνο που δεν περιέχει ζάχαρη. Αν η διαφορά είναι μικρή, κάνω την επιλογή μου με βάση τη γεύση και την τιμή. Τα προϊόντα που έχουν λιγότερα λιπαρά συνήθως περιέχουν περισσότερους υδατάνθρακες και για το λόγο αυτό έχουν σχεδόν τις ίδιες θερμίδες με τα προϊόντα που αντικαθιστούν.

Επιτρέπεται σε ένα παιδί με διαβήτη η χρήση τεχνητών γλυκαντικών ουσιών;

Οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες είναι ασφαλείς για όλους σύμφωνα με τον ΕΟΦ, εκτός από τα άτομα που πάσχουν από φαινυλκετονουρία, τα οποία δεν πρέπει να χρησιμοποιούν την ασπαρτάμη. Συγκεκριμένα οι γλυκαντικές ουσίες που δεν έχουν καθόλου θερμίδες (ασπαρτάμη, σακχαρίνη, σουκραλόζη και ακεσουλφάμη Κ) δεν αυξάνουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.

Οι αλκοόλες (ξυλιτόλη, μαννιτόλη και σορβιτόλη) έχουν κάποιες θερμίδες και αυξάνουν ελάχιστα τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Όμως η υπερβολική κατανάλωση αυτών μπορεί να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα (π.χ. διάρροιες).

Τι τροποποιήσεις πρέπει να κάνω στη διατροφή του παιδιού για να αποφευχθεί η υπογλυκαιμία κατά τη διάρκεια της άσκησης;

Η άσκηση ως γνωστόν προκαλεί μείωση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα και για τον λόγο αυτό συνίσταται μείωση της δόσης της ινσουλίνης πριν από περιόδους έντονης άσκησης. Όμως η φυσική δραστηριότητα των παιδιών ποικίλλει από μέρα σε μέρα καθώς και από ώρα σε ώρα με συνέπεια να είναι πιο πρακτικό στις περισσότερες περιπτώσεις να χορηγούμε επιπλέον υδατάνθρακες προκειμένου να καλύψουμε τις ανάγκες που προκύπτουν από την επιπλέον δραστηριότητα.

Συνήθως χορηγούνται 10-15 γρ. υδατανθράκων ως σνακ πριν την έναρξη μέτριας έντασης άσκησης – όπως είναι το παιχνίδι ή η γυμναστική στο σχολείο – με τη μορφή ενός μέτριου φρούτου ή ½ τοστ. Επίσης, οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η υπογλυκαιμία μπορεί να λάβει χώρα αρκετές ώρες μετά το πέρας της έντονης άσκησης, ακόμα και κατά τη διάρκεια της νύχτας και για τον λόγο αυτό συνίσταται η χορήγηση ενός σνακ προ ύπνου με επιπλέον υδατάνθρακες μετά από μία δραστήρια ημέρα (π.χ. αντί να δώσω μόνο το βραδινό γάλα, προσθέτω σε αυτό και λίγα δημητριακά).

Η ποσότητα των υδατανθράκων που απαιτείται ποικίλλει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από το είδος και τη διάρκεια της άσκησης, τα επίπεδα του σακχάρου πριν την άσκηση και τη δόση της ινσουλίνης.

Πώς αντιμετωπίζω διατροφικά την υπογλυκαιμία;

Στην υπογλυκαιμία απαιτείται άμεση χορήγηση υδατανθράκων. Αν η γλυκόζη στο αίμα πέσει κάτω από 70 mg/dl, χορηγούμε 15 γρ. υδατανθράκων, τα οποία μπορούν να δοθούν με την μορφή:

• 3 ταμπλέτων γλυκόζης
• ½ φλ. χυμού
• 1 κουτ. σούπας ζάχαρη ή μέλι.

Αποφύγετε να ανακατέψετε νερό με ζάχαρη γιατί η ζάχαρη «κάθεται» στον πάτο του ποτηριού.

Περιμένουμε 15 λεπτά και ξαναελέγχουμε τα επίπεδα σακχάρου. Αν η υπογλυκαιμία επιμείνει χορηγούμε άλλα 15 γρ. υδατανθράκων. Η παραπάνω διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρις ότου τα επίπεδα γλυκόζης επιστρέψουν στα φυσιολογικά . Όταν τα επίπεδα γλυκόζης επιστρέψουν στα φυσιολογικά συνεχίζουμε με κάποιο σνακ όπως 1 φέτα ψωμί τοστ.